Çok parayı bastıranın üye olabildiği Birlik

Çok parayı bastıranın üye olabildiği Birlik: TÜRSAB ve yeni yasası üzerinde düşüncelerim.

1618 sayılı yasa ile ilgili Türsab’ın görüşü ile ilgili metin bakanlığımızın taslağındaki şekli ile yetersiz bulunmuş ve itiraz edilerek yeni bir metin yazılması talep edilmiştir.

AT PAZARLIĞI,

Açıkçası Bakanlık önerisi ile girişi kolaylaştırmak amacıyla rakamı belli bir düzeyde tutulmuş, Türsab giriş aidatını yetersiz, az bulmu 200 değil 400 olsun, peki hadi 250’ye fit olalım! pazarlığı yapılmış Türsab görüşü olarak bu berirtilmiş. Bunu 3 yıldır yayınlamakla aslında iyi etmişlerdi ama şimdi ele güne rezil de olma durumuna düşülmüştür.
Yönetim kurulundaki arkadaşlar geçmişte olduğu gibi bu gün de mi bunlardan habersiz!,Bir itirazlarını duymadığım için durum öyle görünüyor.

PARAN KADAR KONUŞ! LİYAKATA GEREK YOK!

Bu mesleğe girme koşulu olarak ölçü para ise, bu birliğe ‘’parayı bastıran’’ herkes üye olabilir anlayışı utanç verici mesleğe kabul edilmenin ön koşulu olarak konuyorsa ,yarın kimse meslekteki kaliteden bahsetmesin.

açmak istiyorsan deneyim (örneğin 1o yıl sorumlu müdür, düzeyinde çalışmış ya da çeşitli departmanlarda en az 15 yıl çalışmış olmak gibi bir kriteri yerine getirme yanında çalıştığı kuruluşlardan alacağı bonservis ile pekiştirerek acenta sahibi olabilirsiniz… gibi bir madde konmuş olsaydı ,ne acenta enflasyonu olur ne de kalitesizlikten bahseder olurduk.

BAKANLIK SAHİDEN BUNA GÖZ MÜ YUMACAK!

Türsab yönetimi ölçü liyakat olarak tek nesneyi para olarak görmekten vazgeçmeli, Bakanlığımız da giriş aidatını taksi plakası sananlara işin doğrusunun belgeyi parası olana değil, yeterliliği olana veriyoruz diyebilmelidir.

Önemli konu olarak giriş aidatı ve yıllık ödentinin %1 mi, %2 mi olması konusu her şeyden daha çok önemsenmiş görünüyor önerilen Türsab görüşünde. La havle vela… demek geliyor içimden.

TUZLUK YERİNE KONAN REHBER ANLAYIŞI

Bu anlayış yasa taslağında yer almamalı.
Müze ve ören yerlerinde rehber bulundurma zorunluğu da bu yasanın içinden olmamalıdır.
Tur lideri ile yapabileceği işi neden zorunluluk olan rehberle yapmak zorunda kalsın Seyahat acentaları.
Yarın müzelerimiz, ören yerlerimiz teknolojinin getirdiği yenilikler nedeniyle rehbere gerek kalmadan hem müze hem de ören yerlerinde her dilden otomatik yayın yapan bilgi makineleri yoluyla rehberin iletebileceği tüm bilgileri her noktada turistler alabilecek durumda olabileceklerdir.
Kültür turları yapan acenta işini kaybetmek istemiyorsa rehbersiz tur yapamaz, mesleğini sürdüremez. İşi sadece ören yeri ya da müzede anlatmak değil, otobüste, otelin lobisinde yürürken yemek yerken anlatmaktır rehberin. Çok önemlidir varlığı bir rehberin. Üniversitede değil, özenle yetiştirilebilecekleri açık bilgi kaynakları üretip görsel eğiticilerle sürekli bilgilendirilecek eğitim sistemi sonucu bröveleri verilmelidir.

Rehberi sadece ören yerinde bilgi vermekten ibaret sana anlayış yine burada karşımıza çıkmakta, ülkemizi ve tüm değerlerini turistlere onların anlayacağı dilden anlatan, aktaran ve onların her konuda -kültür, spor, müzik ,gelenekler, yiyecek ve içecekler, edebiyat ,politika, inanç, ekonomi, sosyal yaşam gibi konularda bilgilenip aydınlanmasını sağlamak gibi çok önemli bir yönü vardır. Kültür turları konusunda uzmanlaşmış seyahat acentalarının rehbersiz bir tur düzenlemeleri sadece abesle iştigal olur.

Bu konuda yeterli deneyime sahip üye acenta sahibi danışmanlar eliyle metin çalışması yapılsaydı, ya da yapıldıysa bu tür önerileri getirenleri dinleselerdi böyle abuk bir metin itirazlar bölümünde de bulunmazdı.

Hukuki terimleri her ne kadar göz kamaştırıyor olsa da hayatında iki tur bile yapmamış görüntüsü verenlerin hazırladığı metin özrü kabahatinden büyük bir metin algısı yaratır.

YAZIK TAŞIMACILARIN PARASINI ALIP ONLARA SADECE TÜRSAB PLAKASI VERMEYE KALKMAK.

Seyahat acentacılığı mesleği yapmadığı halde başka çare bulamadığı için taşımacılık işini ancak Türsab belgesi alarak yapmak zorunda kalanların bu durumdan kurtarılması için döviz girdisi, iç ya da dış tur düzenleme kayıtları değerlendirme ve ölçü haline zorunlu olarak getirilmelidir. Belki sayı onbeş binlerden binbeşyüzlere inecek olsa da hem taşımacılık işi yapan dostlarımızın sermayelerini birliğimize irat kaydetmekten vaz geçeriz, hem de Ulaştırma Bakanlığı uhdesindeki konuşlarla yeni bir birliğin oluşmasına katkı sağlarız.

Deniz Tüfekçioğlu