Kırmızı Çizgi – Boğaziçi

Geziyi hatırlıyorum…
Belki de şu son 20 yılda,
ülke olarak,
yarattığımız tek sinerji…
Söyleyebildiğimiz en güzel
söz!
El oğlu,
Türkiye’ de ortaya konmuş,
tüm dünyaya örnek olmuş,
barışcıl direniş olarak
nitelendiriyor..

Boğaziçi…

Sadece turizm sektörü değil,
yaşamsal önemde,
tüm sektörler için,
paha biçilmez değerde,
insan yetiştiren bir eğitim kurumu..
Yetiştirdiği çok turizmciyle
birlikte çalıştım…
Bir Meral Korzay tanırım..
İnanılmaz…
Sadece ben değil,
eminim, tüm sektör bilir..
Ve o çocuklar..
O okulun çocukları…
Yüz akları turizmin…
Ben sadece turizmi biliyorum…
Ya diğer sektörler…

Kusura bakmayın…
İnsan olan ,
Adam olan ,
Şöyle düşünmeli..

Boğaziçi Üniversitesi…
Ve bu üniversiteye rektör atamak!

Acaba o yeteneğim var mı?
Ben , Boğaziçi Üniversitesine
Rektör atayabilecek kadar
bilgi sahibi, görgü sahibi miyim?

Ya atanan?
Hiç mi sormaz kendine?
Ben böyle bir üniversitede
Rektörlük yapabilir miyim?
diye…

Biz otelciler,
en çok tepeden inme
yöneticilerden dert yanarız…
Parası var, adam otel yapar..
Hiçbir iş bilmeyen oğlunu,
kızını otelin başına koyar…
Sonra da seyreder gümbürtüyü…
Hep beraber de seyrettik,
yıllarca…

Boğaziçi,
Patron oteli değil!
Patron üniversitesi ,
hiç değil!
O yüzden direniyor…
Kişiliği var…
Kimliği var…
Saygı istiyor….
Yoksa,
Okullarda,
Demokrasiyi, insan hakları ve
özgürlüklerini öğretmek de,
yasaklanacak mı?

Boğaziçi…
Adı üstünde,
İki kıtayı hem ayıran,
Hem de birleştiren su…
Bilim, tek rehber…
Ne hurafe, ne diktatoryal faşist
istekler, kabul görmez,
bu sularda…

O çocuklar aslında,
ders veriyor,
direnirken..
Zorla güzellik, zor,
hem de çok zor!