Oğlum, bir bakar mısın?

Sektörün her yeri yangın.

Otel, restoran, Cafe, bar…

Yeni çıkmış,
pandeminin esaretinden.

Oturup birşeyler yiyebilmek,
bir yerlerde..
Müzik dinlemek,
herhangi bir barda.

Ne otelin,
Ne barın, ne de restoranın,
yüzü, yüreği kalmadı isteyecek,
yukarıdakilerden,
hani O çok sevdikleri müteahhitlere verdikleri kadar olmasa bile,
yaşatacak kadar olacak,
teşvikleri.

En büyük kayıp,
İnsan.
Sektörde.

Nedendir bilinmez,
dememek lazım,
artık herkes çok iyi biliyor,
değerini bilmiyorsanız,
sektörde kalmıyor çalışan,
her ne kadar eğitimini alsa da!

Oğlum,
diyor…
Parmağını şaklatıyor!

Bakar mısın!

Gencecik çocuk,
dönüp bakıyor!

Oğlum!

Oğlu değilim ki!

Hele o parmak şaklatma…

Hayırdır.

Terbiye ettiğin terrier mi?

Soruyor kendi kendine…
Gel de ısıt,
bu genci sektöre.

Küfredip kaçıyor.
Yıllarca okumuş olsa bile.

Önce bombalar.
Sonra Pandemi.
Şimdi savaş.

Arkadaş,
Ne çok bahanesi var,
Turizmin.

Üstüne üstlük,

Oğlum, bir bakar mısın?

Çocuk haksız mı?

Kusura bakma beyim,
Ben senin oğlun değilim!
derken…